07 okt Nice en La via del Sale

Elk jaar gaan Marijke en ik in September zo’n drie à vier weken ergens in Europa fietsen. Dit jaar waren we van plan om de bikepacking-route Altravesur te gaan fietsen in Andalusië, Zuid-Spanje, maar wegens corona hadden we besloten om het toch maar iets dichter bij huis te zoeken. Als de terugreis een probleem zou worden dan konden we altijd nog binnen afzienbare tijd naar huis fietsen.

Voor ons is drie weken rondom Nederland fietsen geen optie, want wat reizen betreft zijn we verwend. We willen niet zo maar mooi, maar overweldigend mooi. We zoeken graag de hoogtes op vanwege het afzien, uitzichten en de rust. De bergen geven ons voldoening. Of de woestijn, dan hoef je de hoogte niet in voor het uitzicht. We besloten daarom op Nice te vliegen en van de Alpen te gaan genieten.

Vliegen?! In corona-tijd? We hebben ook nog trein en bus uitgezocht, maar dat was ons teveel gedoe. In de intercity-treinen moet de fiets klein verpakt, wat lastig is met overstappen aangezien je dan moet sjouwen met niet rijdende fiets plus bagage. Bovendien kun je bij de Thalys en TGV de fiets niet reserveren zodat je niet zeker weet of je wel mee kunt. De bus zagen we ook niet zitten omdat je dan zo’n 20 uur – naar bijvoorbeeld Milaan of Lyon – met mondkapjes op moet in een slecht geventileerde ruimte.

Na wat wikken en wegen kwamen we erop uit dat vliegen het handigst en makkelijkst is. Plus minder corona-risico omdat je maar zo’n twee uur vlak in de buurt zit bij een beperkt aantal personen in een goed geventileerde ruimte. Het in- en uitstappen is ook dusdanig geregeld dat je merendeels afstand van elkaar kunt houden.

Nice

Nice!? Nog lekker warm in september, pootje baden in het azuurblauwe water van de Côte d’Azur, én aan de voet van de alpen – hoeveel berg wil je hebben?  Marijke was zo’n 30 jaar geleden op één van haar interrail-vakanties al eens bij de Côte d’Azur geweest en herinnerde zich nog een hele leuke camping in het schattige plaatsje Menton. Ideaal begin van de vakantie. Na een dagje acclimatiseren en Menton bekeken te hebben reden we Italië in. Bij Ventimiglia gingen we ‘linksaf’ de alpen in. 

De kust vanaf Nice naar de Italiaanse grens is uiteraard wat druk maar prima te fietsen, en grotendeels best mooi. Als je geen zin hebt in de kustweg of laat op de dag in Nice arriveert dan is de trein een optie. (In de TER treinen mogen fietsen gratis mee.) Er gaat ook een trein direct vanaf het vliegveld richting Monaco, Menton of Ventimiglia. Menton – 40km vanaf vliegveld Nice – is een aanrader, zowel het dorpje als de camping (Saint-Michel). Vanaf Menton is het zo’n 10km naar Ventimiglia, Italië.

Vanaf Ventimiglia volg je de rivier Torrente Nervia stroomopwaarts. Na zo’n 12km kom je door Dolceacqua, het eerste pittoreske middeleeuwse dorpje. Daarna volgen er nog enkele kneuterige dorpjes waar je heerlijk het vakantiegevoel kunt oefenen. Goed begin. De weg is rustig en de dorpjes zijn slaperig. Net even voorbij Pigna begint de eerste pittige klim. Op naar de boerencamping “Il Rifugio” op zo’n 1200 meter hoogte. “Il Rifugio” heeft naast kamers en een restaurant ook een camping met fantastisch uitzicht. Echt een aanrader. (Let op: het restaurant is maandag gesloten).

Via del Sale

Vanaf de camping is het zo’n 7 km klimmen naar de volgende rifugio (Allavena) op zo’n 1500 meter. Tijd voor koffie en een broodje (second breakfast). Na de rifugio gaat het asfalt over in steenslag. Het goede nieuws, dat blijft de komende 55 km zo, tot aan Col de Tende. De eerstvolgende plek om te eten is na 38 km bij Rifugio Don Barbera. Ze hebben kamers en je kunt er je tent opzetten (€25, inclusief diner en ontbijt). Er zijn verschillende watertappunten onderweg. De route heet La via del Sale.

Deze 55km is één van de mooiste routes uit onze fiets carrière. La via del Sale is een weg die ten oosten van Col de Tenda kronkelt over de bergkam die de grens vormt tussen Italië en Frankrijk. Het is een oude militaire weg die dateert uit de 16de eeuw. De naam verwijst naar de vier zouttrajecten waarlangs tijdens de 14de en de 15de eeuw zout, met bootjes aangevoerd uit Hyères, vanuit Nice met muilezels over de bergkammen werd vervoerd naar Turijn. Een van die zouttrajecten liep over de Tendapas.

De route voert door een droog karstgebergte, dat amper begroeid is. Precies zo als wij het graag hebben: open berglandschap met overweldigend uitzicht. De weg is bedekt met steenslag en is amper berijdbaar met een auto; het wegdek is geschikter voor motorfietsen en mountainbikes. Een deel ervan gaat door het nationaal park Marguareis, waarbij gemotoriseerd vervoer entree moet betalen. Mede daarom is het zeer auto- en motormuis-luw. Wel veel medefietsers (opvallend veel elektrische mountain bikes). 

Omdat het zo toegankelijk is vanuit Nice leent het zich zeer goed voor een korte overweldigende fietsvakantie. Terug naar Nice kan bijvoorbeeld door via het plaatsje Tende aan te sluiten op het staartje van de route Turijn-Nice-rally, zie ook komoot. Als je daarentegen de tijd hebt dan kun je deze route vervolgen naar Turijn… Wil je echter snel weer naar huis dan kun je vanaf Tende of Limone Piemonte een trein naar Nice nemen (met de TER treinen mag de fiets gratis mee). 

Wij zijn vanaf Col de Tende afgezakt naar Limone Piemonte en vandaar door de Valle Stura naar Vinadio, een plaatsje met het indrukwekkende fort Albertino. Voor nu houd ik het hierbij omdat de eerste vier fietsdagen al overweldigend genoeg zijn… Wij zijn op deze vakantie nog doorgefietst in noordelijke richting via Col de Lombarde, Col de la Bonette en Col de Parpaillon, waarna we ‘links’ zijn afgebogen om via de Provence en de Riviera weer uit te komen in Nice. In een volgend verhaaltje vertel ik meer over de genoemde cols, de Provence en de Riviera.

Voor nu genoeg gebabbeld. Tijd voor een impressie.